Liedboekjes met liederen uit de orale traditie
In 1944 gaf Nilda Maria Jesurun Pinto (Willemstad, 12 december 1918 - Hengelo, 17 april 1954) het Papiamentstalige boekje Corsouw ta Canta uit.[7] Deze liederen dateren vanaf 1880. Dit deed zij naar aanleiding van haar programma voor de radiozender Curom, dat op introductie van de schrijver Herman de Man plaatsvond. Bij het overlijden van De Man, als gevolg van een vliegtuigongeluk, wordt het bijzondere hiervan benadrukt in een artikel van 1951 in De Tijd: godsdienstig-staatkundig dagblad: “De Man is het ook geweest, die allerlei gewone Curaçaose mensen, Papiamentssprekende mensen voor de microfoon heeft gebracht en die een kinderkoortje, dat Papiamentse liedjes zong onder leiding van de onderwijzeres Nilda Pinedo[Pinto], zijn bekoorlijke uitzendingen deed houden tot verrassing en verrukking van de grote lagen van de Curaçaosche bevolking, Dat zijn daden van betekenis en dit deed de Man kennen als een voor die tijd bijzondere figuur in het leven van Curacao.”[8]
Corsouw ta canta bestond uit 16 pagina’s. Nilda Maria Jesurun Pinto stond in de Curaçaose samenleving bekend als leidster van de Kanariepietjes, die deze liederen op de radiozender Curom zongen, die in 1933 als Curaçaose Radio Vereniging was opgericht. Het boekje bevatte de tekst van kinderliederen die door ouderen waren overgegeven en die ook gedeeltelijk te vinden zijn in de Zikinzá-collectie. Het boekje kostte destijds 35 cent.[1] Veel van deze liederen werden gezongen bij traditionele kinderspelletjes. Jesurun Pinto begon ook met de inventarisatie van oude traditionele kinderspelletjes.[2]
