De pontonbrug die Punda met Otrobanda verbindt, werd in 1888 opgeleverd. Daar gingen jaren van discussies aan vooraf. De verbinding tussen de twee stadswijken werd tot die tijd verzorgd door “yola’s”, kleine pontjes zoals de gondels uit Venetië, waarin je overgezet kon worden. In 1868, zo werd gemeten, lieten op een doordeweekse dag ongeveer 4.000 mensen zich op deze wijze vervoeren, over de Annabaai. Gouverneur De Rouville kwam dat jaar met het idee voor een vaste oeververbinding, maar dat stuitte op grote bezwaren. Een vaste verbinding, zo werd geredeneerd, mocht in geen geval de scheepvaart hinderen. Leonard Burlington Smith, de Amerikaanse consul op Curaçao had dit lang overdacht en kwam in 1886 met een uitgewerkt plan voor een drijvende brug. Een pontonbrug die open kon draaien om scheepvaart ongehinderd doorgang te geven en de overtocht tussen Punda en Otrobanda voor voetgangers mogelijk kon maken. Hij richtte zich tot het gouvernement om toestemming te krijgen om deze brug te bouwen en exploiteren. In 1887 leverde hij de tekeningen in, waarvoor hij de uiteindelijke toestemming kreeg. Op 30 april 1888 schreef L.B. Smith aan gouverneur Van den Brandhof dat de werkzaamheden klaar waren om geïnspecteerd te worden en de opening op 8 mei 1888 kon plaatsvinden. Smith vroeg de gouverneur tevens een naam te geven aan de brug. Het werd de “Koningin Emmabrug”. Op 8 mei 1888 konden er voor het eerst mensen tussen Punda en Otrobanda lopen. De brug kreeg de bijnaam “Swinging Old Lady” en is een van de meest bijzondere bezienswaardigheden van Curaçao. De brug van 1888 had houten pontons en lag in het verlengde van de Breedestraat in Punda, naar de Breedestraat van Otrobanda. Later werd de brug 18 m. meer noordwaarts verplaatst.
De exploitatie, en ook het onderhoud van de brug werd tot 1900 ter hand genomen door L.B. Smith. In 1900 was het de Handel- en Industriemaatschappij Curaçao (HIMC) die dat overnam. In 1930 nam de overheid de exploitatie op zich, uitgevoerd door de Dienst Openbare Werken (DOW). In 1966 richtte de DOW de Haven en Loodsdienst op, die ook de Emmabrug onder haar hoede nam. De Haven en Loodsdienst ging in 1982 over in de Curaçao Ports Authority (CPA). Deze is tot heden de exploitant van de brug. De brug is diverse malen gerestaureerd. De meest ingrijpende restauraties vonden plaats in 1939 en in 2005-2006. In 1935 werd de brug gesloten voor auto’s zwaarder dan 2000 kilo. Met de opening van de Julianabrug in 1974 werd de Emmabrug gesloten voor alle auto’s.
Meer informatie:
Nationaal Archief Curaçao
Publicatie:
The Centennial of the Queen Emmabridge (1988) - N.C. Römer-Kenepa
Publicatie:
Come and meet me on the Potoonbridge (2005) - G. Isenia-Francisca
Queen Emma Pontoon bridge
The pontoon bridge that connects Punda and Otrobanda, was completed in 1888, after years of discussions. Till then, the connection between the two city districts was provided by “yola’s”; small ferries like the gondolas of Venice. In 1868, as was documented, about 4,000 people crossed the Annabay daily, in this manner. That year, Governor De Rouville launched the idea of building a bridge to connect Punda and Otrobanda. It was met with fierce opposition. A fixed connection, as was argued, would hinder the passing of shipping. Leonard Burlington Smith, the American consul in Curacao had thought this over and came with a detailed plan in 1886 for a floating bridge. A swinging pontoon bridge would give shipping unhindered passage and would give pedestrians the possibility to cross the Annabay. In 1887 he gained final approval for his plans. On April 30, 1888 L.B. Smith wrote to Governor Van den Brandhof that the work was ready to be inspected. Opening was scheduled for May 8, 1888. He asked the governor to give an appropriate name to the bridge. It was named the “Queen Emma Bridge.” The bridge was nicknamed “Swinging Old Lady” and became one of the most extraordinary landmarks of Curacao. The bridge of 1888 had wooden pontoons and was in many ways an extension of the Breedestraat in Punda, to the Breedestraat in Otrobanda. Later, the bridge was moved 18 m. further north.
Up to 1900, maintenance of the bridge was a responsibility of L.B. Smith. Nowadays Curaçao Ports Authority (CPA) is the maintenance officer. With the opening of the Juliana Bridge in 1974, the Emma Bridge was closed to all vehicles.
More info at:
National Archives Curaçao
Publicatie:
The Centennial of the Queen Emmabridge (1988) - N.C. Römer-Kenepa
Publicatie:
Come and meet me on the Potoonbridge (2005) - G. Isenia-Francisca
Deze tekst mag alleen worden overgenomen met vermelding van de bron: Nationaal Archief Curaçao.